V edycja otwartej, darmowej konferencji
poświęconej zagadnieniom informatycznym
poświęconej zagadnieniom informatycznym
18 listopada 2017, Gliwice
Algebra liniowa jest kojarzona przede wszystkim z trudnym i niepraktycznym przedmiotem na studiach. Tymczasem w rzeczywistości jest to narzędzie używane na co dzień przez programistów gier.
Podczas prelekcji postaram się wyjaśnić, dlaczego algebra liniowa powinna być dla deweloperów niczym tabliczka mnożenia. Opowiem o typowych problemach rozwiązywanych przy jej użyciu. Udzielę wskazówek, jak dzięki znajomości algebry, można ułatwić sobie implementację mechanik grywalnościowych, czy choćby debugowanie kodu.
Skupię się na praktycznym zastosowaniu algebry (ograniczonej do trzech wymiarów) oraz jej aspektach, które często gubią się w natłoku informacji przekazywanych na studiach. Postaram się w ten sposób uzupełnić luki w wiedzy, które często obserwuję u absolwentów uczelni wyższych.
Automatyzacja procesów continuous integration (CI) i wynikające z nich continuous delivery (CD), wydają się być nieodzowną częścią praktycznie każdego nowoczesnego systemu IT. Wraz z rozwojem najmodniejszej architektury ostatnich kilku lat tj. microservices architecture, rozwinęły się nie tylko techniki deploymentu, monitorowania aplikacji czy komunikacji pomiędzy systemami. Popularyzacja microservices wymusiła również zmiany w automatyzacji procesów CI/CD, tak by były one równie elastyczne jak sama architektura którą wspierają. W trakcie prezentacji chcę przybliżyć nieco na czym polega zmiana oraz co ze sobą niesie. Pokażę też jak zaadoptować znane praktyki (CI/CD/Refactoring/OpenSource SD) w kontekście utrzymywania tzw. deployment pipelines, oraz jak sprawić by zmiana podejścia w utrzymywaniu pipelineów umożliwiła faktyczną zmianę jakościową w organizacji. Praktyki tu omawiane operte są na ostatnich 2 latach intensywnych doświadczeń z wprowadzania tego typu rozwiązań w 2 firmach, dla dużych systemów rozproszonych, jak i wieloletnią praktyką implementowania CI/CD dla wielu innych projektów. Pomimo że wnioski i praktyki mają charakter ogólny, same przykłady oparte będą o Jenkinsa, jenkins job-dsl i jenkins-pipeline-dsl.
Proces produkcji gry jest zazwyczaj bardzo dynamiczny, poszczególne funkcjonalności i systemy muszą ewoluować wraz z całym projektem. Niejednokrotnie finalna wersja danej mechaniki różni się znacząco od wersji oryginalnej, jaką na początku zaproponowali projektanci.
Podczas prelekcji omówiona zostanie droga, jaką przebył system walki w grze Ancestors Legacy, od oryginalnych założeń aż po obecną implementację. Przeanalizujemy proces zmian, jakim poddana została ta mechanika zwracając szczególną uwagę na to, dlaczego ulepszenia były konieczne i czemu zdecydowano się na takie, a nie inne rozwiązania. Spodziewać się należy wielu przykładów prosto z gry Ancestors Legacy (oraz jej roboczych wersji).
Gdy mówimy o orkiestracji powinniśmy myśleć o filharmonii i dyrygencie, który wskazuje muzykom rytm dzięki czemu każdy muzyk wie kiedy zagrać swoją - znaną mu z nut - partię. Tak samo zachowuje się metoda, która wskazuje innym metodom, kiedy mają wykonać swoje - znane - zadanie. Z kolei choreografia to układ taneczny, który nie potrzebuje dyrygenta. Wystarczy muzyka i tancerze (np. baletu) doskonale wiedzą kiedy zatańczyć swoją partię. Muzyka tworzy dla nich pewne zdarzenia, które pozwalają im reagować na nie w z góry ustalony sposób. Podobnie działa metoda reagująca na zdarzenie- jeśli coś się wydarzy możemy wykonać z góry zaprogramowany kod.
W oparciu o te dwa fundamentalne podejścia do pisania oprogramowania zbudowano wiele frameworków i narzędzi. Leżą one w podwałach takich architektur jak Event Driven Architecture, Microservices, CQRS, Hexagonal Architecture i wiele innych. Moim zdaniem jednak zbyt rzadko zastanawiamy się nad nimi. Niezależnie w którym buzzwordzie jesteś zakochany wielokrotnie będziesz stawał przed wyborem jednej z tych dwóch dróg.
Chciałbym Wam pokazać plusy i minusy stosowania Orkiestracji i Choreografii, ale przede wszystkim jak praktycznie je łączyć ze sobą budując własną architekturę złożonych systemów- zarówno na poziomie kodu źródłowego jak i całych komponentów.
